Żyję. I mam się chyba lepiej niż kiedykolwiek.
Tak to teraz wygląda. Siedzę w swoich już lekko zdezelowanych fuzzy socks'ach, pod kocem z kolekcji z Kubusiem Puchatkiem (love.) i piszę dla Was posta. Pierwszego od... Nie będę sprawdzać kiedy. Nie lubię dowodów na to, jak bardzo jestem nieregularna w pisaniu postów.
I we wszystkim.
Od kilku tygodni nie pojawił się żaden nowy film na kanale. (Wybaczcie.)
Za dużo. W głowie, w pracy. Za dużo przeczących sobie emocji i uczuć.
Ale... To już prawie za mną. Jeszcze tylko zmiana pracy i mam nadzieję, że moją psychę ogarnie święty spokój...
W końcu śpię normalnie. Nie ryje mi głowy to, co tak bardzo męczyło mi życie od kilku dobrych lat. Nie czuję się już tak, jak czułam się przez ostatnie ponad 4 lata.
A wszystko dzięki Damianowi... Nie mogłam mieć lepszej osoby obok siebie.
I to na całe życie...
Przyznałam się do wszystkiego, co zatruwało i utrudniało mi radość z czegokolwiek. Do tego, jak wpadłam w błędne koło, myśląc, że mi to pomoże - a z każdym razem było coraz gorzej.
Nawet nie wiecie jak mi ulżyło.
...................................................................................................................................................................
Przedwczoraj o mały włos w najlepszym wypadku zrobiłabym sobie dość konkretną krzywdę. Na szczęście napieprzają mnie tylko żebra. Oby nie były złamane :)
Remont prawie skończony. Kolejne osiągnięcie.
Teraz tylko zmienić pracę. I nauczyć się cieszyć się ze wszystkiego.
I będzie idealnie. :)
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Czas na herbatę.
Autumn came.


Komentarze
Prześlij komentarz