Żyję. I mam się chyba lepiej niż kiedykolwiek. Tak to teraz wygląda. Siedzę w swoich już lekko zdezelowanych fuzzy socks'ach, pod kocem z kolekcji z Kubusiem Puchatkiem (love.) i piszę dla Was posta. Pierwszego od... Nie będę sprawdzać kiedy. Nie lubię dowodów na to, jak bardzo jestem nieregularna w pisaniu postów. I we wszystkim. Od kilku tygodni nie pojawił się żaden nowy film na kanale. (Wybaczcie.) Za dużo. W głowie, w pracy. Za dużo przeczących sobie emocji i uczuć. Ale... To już prawie za mną. Jeszcze tylko zmiana pracy i mam nadzieję, że moją psychę ogarnie święty spokój... W końcu śpię normalnie. Nie ryje mi głowy to, co tak bardzo męczyło mi życie od kilku dobrych lat. Nie czuję się już tak, jak czułam się przez ostatnie ponad 4 lata. A wszystko dzięki Damianowi... Nie mogłam mieć lepszej osoby obok siebie. I to na całe życie... Przyznałam się do wszystkiego, co zatruwało i utrudniało mi radość z czegokolwiek. Do tego, jak wpadłam w b
you won't be stopping me, it's my life